Recordhoudster in Leon ;)

De laatste loodjes in Granada. De Spaanse één op één lessen lopen op z’n einde en daar ben ik eigenlijk niet zo heel erg rouwig om. Want dat doe je niet even dat Spaans leren. Ik verwacht ook altijd te veel van mezelf, dus het viel toch wel tegen. Ik spreek de taal nog lang niet. Daar komt bij dat deze eerste weken wel erg vol, intensief en vooral vermoeiend waren. En ik ben nou niet bepaald uitgerust op reis gegaan, dat hoef ik jullie niet meer uit te leggen..

Ik moet wel zeggen dat ik er absoluut geen spijt van heb. Ik heb heus wel wat geleerd en de excursies/activiteiten waren echt helemaal super! Ik heb veel leuke mensen ontmoet en ik was wel heel erg afgeleid, wat natuurlijk o.a. het doel was van deze reis. En misschien was het beter geweest om, in de schaarse ‘vrije tijd’ die ik hier heb gehad, even uit te rusten en bij te leren. Maar daar was het in de avonden en weekenden stiekem veels te gezellig voor met mijn medestudenten en huisgenoten. Ik voel(de) me echt even weer student ;) Best grappig.

Elke woensdag gaan we bijvoorbeeld naar de plaatselijke Ierse pub voor de fameuze pub quiz (waar we de eerste week trouwens gelijk 3e werden en een literfles cerveza wonnen!). Dat ga ik straks wel missen, denk ik. Net zoals de oude man met de typemachine een paar deuren verder. Zijn mooie getik is een van de eerste geluiden die ik ’s ochtends hoor op weg naar school. Nog zo’n fijn geluid: de tropische vogels die me elke ochtend wekken. Maar van hun hoef ik volgens mij nog geen afscheid te nemen :)

Waar ik die vogels hierna ga horen, blijft nog even onduidelijk.. Het plan was om hier vrijwilligerswerk te gaan doen of in Costa Rica. Ik heb een bezoekje gebracht aan de dierentuin hier, waar ik kon werken. Maar de reis er naartoe (een uur in een overvol busje) en de trieste diertjes in te kleine hokken zorgden er voor dat dat afviel. Dus ik ben nu aan het uitzoeken wat ik eventueel in Costa Rica zou kunnen doen. Hopelijk vind ik nog iets interessants, maar ‘gewoon’ reizen en niet werken blijft ook een optie.

Dat ga ik in ieder geval vanaf zaterdag doen: even ‘gewoon’ reizen. Even tot niets verplicht zijn. Totdat ik weet of ik nog ergens kan/wil werken. Ik moet echt even bijkomen van deze heftige weken. En dan heb ik het niet alleen over de afgelopen 3 weken hier in Granada. Ik ben trouwens niet alleen! Samen met mijn nieuwe Vlaamse vriendin Martine (tegelijk met haar lessen gehad) gaan we eerst het prachtige eiland Ometepe ‘onveilig’ maken. Dat zal in ons geval waarschijnlijk vooral liggend in een hangmat op het strand gebeuren ;)

Toen ik het afgelopen week even allemaal niet meer zag zitten en het verdriet van thuis even te dichtbij kwam, kwam Espressionista gelukkig op mijn pad. Mijn home away from home, zeg maar. Ik las vlak voordat ik wegging uit Nederland in een blad over deze superfijne (koffie)bar/theetuin/fusion restaurant. De gebouwen hebben hier bijna allemaal een binnentuin, iets dat ik echt geweldig vind. Zo ook Espressionista en dan ook nog met gave, vintage meubels. En wat kun je daar fijn zitten. Weg van de drukte van de stad, met de beste koffie (ik ben fan van de frappuccino want voor koffie is het te warm). Huiswerk maken is daar echt geen straf.

   
Espressionista!

Met school hebben we vorige week nog typisch Nicaraguaans eten gekookt (Indio Viejo, Gallo Pinto en Empanadas de Platanos Maduras). Beste eten dat ik tot nu toe heb gegeten hier! Verder hebben we een museum bezocht over de geschiedenis van Granada en een fort waar politieke gevangenen werden gemarteld (bloed zat nog op de muren..). Deze week langs het meer gefietst, een project bezocht waar blinden hangmatten maken en typische Nica-lekkernijen gebakken (recept voor in de theetuin!).

In het vrije weekend ben ik met medestudenten Floor, Martine, Bas en Sander naar León gereisd. Een stad op 3 uur reizen van Granada. Eerst met de bus (plek voor 25 man, dus 40 kan ook wel vinden ze hier) naar de hoofdstad Managua en daar overstappen op een minibusje naar Leon. Althans, dat was het plan. Bus nummer 1 hield er alleen vlak voor het overstapstation mee op. Roto, kaduuk dus. Gelukkig kwam er snel een overvolle, volgende bus die ons wel mee wilde nemen. Schijnt niet zo vaak voor te komen dat ‘lijnbussen’ kapot gaan, vertelde mijn leraar.. We vonden het wel een goed verhaal ;)

Zaterdag op ons gemakkie de stad bekeken (bijzondere kathedraal waar je op het witte dak mocht lopen). Hostel dat in de Lonely Planet aangeraden werd, had nog plek, dus dat was fijn. En nog belangrijker: ze boden ook trips aan naar Volcan Cerro Negro. En daar kwamen we eigenlijk vooral voor. Want vanaf die zwarte vulkaanheuvel kun je volcano boarden. En die activiteit heeft het  Amerikaanse CNN op hun beroemde ‘thrill seeker’s bucket list’ staan. Soort van lijst met extreme sporten/activiteiten die je gedaan moet hebben voordat je doodgaat. En volcano boarden vanaf de Cerro Negro staat op nummer 2!

   
Kathedraal van Leon

Met een grote, open truck werden we in een uurtje naar de voet van de vulkaan gebracht. Vanaf daar te voet verder, binnen een uur waren we na een pittig, maar kort tochtje boven (en vergeleken met de beklimming van de vulkaan van vorig weekend was dit helemaal een eitje). Even kunnen genieten van het mooie uitzicht (en je voelde door je sportschoenen heen de hitte van de stomende vulkaan) voordat we ons in de oranje overalls moesten hijsen. Het was zo steil dat je het eindpunt alleen kon zien als je er een beetje moeite voor deed, zeg maar. Gebruik van je board/plank werd even snel uitgelegd en toen was het gaan met die banaan ;)

In nog geen 2 minuten glijd je in een rotgang (in mijn geval) naar beneden. Ik had het board wel redelijk onder controle totdat ik onderweg door een gat gelanceerd werd.. En dat terwijl ik 60 km. per uur ging.. Dat kwam hard aan. Bont en blauw, maar gelukkig zonder te veel schrammen, haalde ik het snelheidsdagrecord van alle dames. En de snelste man van de dag ging ‘maar’ 10 km. per uur sneller ;) Supertrots dat daarna in het hostel mijn naam op het recordschema stond. Die foto ga ik sowieso inlijsten als ik thuis ben :)

    
Volcano boarding in Leon!

En toen werd ik even best wel ziek halverwege deze week. Misschien toch iets verkeerds gegeten of gedronken.. Gelukkig was het maar anderhalve dag echt erg en hoefde ik niet veel te missen van school. Maar toen ik me beter voelde, werd ik over m’n hele lichaam geprikt/gebeten door waarschijnlijk muggen of bed bugs.. Hopelijk vanaf morgen beter! Want zo is het moeilijk om positief te blijven..

Foto’s bij dit verhaal staan in de map ‘Recordhoudster in Leon’. En de extra foto’s die door het hostel zijn gemaakt van het volcano boarden staan hier: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.845102515554662.1073742653.129558133775774&type=1

Bedankt voor jullie lieve en leuke reacties!! Hasta luego!

Beso,

Mandy